Over Oesje Zegel

Oesje Zegel werd in Harlingen geboren en streek uiteindelijk in Franeker neer. Oesje startte in 1997 haar schilderscarrière. Na in de leer te zijn geweest bij verschillende meesterschilders, heeft Oesje inmiddels via succesvolle exposities bewezen uitstekend op eigen schildersbenen te kunnen staan.

In een oase van rust in een inspirerende omgeving schilderde Oesje Zegel voorheen in wat het kleinste atelier van Franeker moet zijn geweest, haar bloemen en landschappen. Pal tegen de Martenatuin ligt het Westerhuis Vrouwengasthuis. Dit gasthuis werd in 1737 gesticht in opdracht van Titia Bogarda weduwe van Suffridus Westerhuis, oud-burgemeester van Franeker. Het gasthuis was bedoeld als huisvesting voor godsvruchtige weduwen of bejaarde dochters. Die laatste groep is er in ieder geval heden ten dage niet meer te vinden, maar inspirerende en kunstzinnige ‘doghters’ zoals Oesje Zegel wel. Tegenwoordig schildert Oesje op een andere locatie in een historisch pand, gelegen in een ander deel van Franeker. Hier gebruikt Oesje een deel van haar fraaie woonkamer, met prachtig ornamenten plafond, als atelier.

Waar Oesje eerst vooral met acryl en pastelkrijt werkte is ze nu al lange tijd bezig met olieverf. Inspiratiebronnen waren hierbij landschappen, zeegezichten en mensfiguren. “Sinds 2004 ben ik begonnen met het schilderen van bloemmotieven. Niet op een kopiërende manier, maar eerder vrij interpretatief en intuïtief. Ik gebruik voornamelijk olieverf en wel op een klassieke manier: zowel glacerend als dekkend. Ik schilder veel dunne lagen over elkaar alsmede nat in nat geschilderde partijen”, legt Oesje haar thematiek en werkwijze uit.

Hoewel Oesje wordt geïnspireerd door landschappen en bloemen schildert ze die niet klakkeloos na. “Ik schep als het ware mijn eigen wereld, waar ik tijdens het werk ook helemaal in op kan gaan. De stemming van de schilder is meestal ook van zijn of haar werk af te lezen. De stilte om me heen is dan ook belangrijk, zo kan ik het beste werken en komen er de meest sprekende taferelen op het doek. In mijn schilderijen ben ik op zoek naar een eigen mysterieuze wereld.”

Een klein atelier kan de werkplaats van Oesje eigenlijk niet genoemd worden. Een hoek van haar sfeervolle woonkamer is voorzien van schildersezel, palet, verfkwasten en andere attributen. Oesje leeft in haar werkruimte. “Het mag misschien niet praktisch zijn, toch inspireert de aanwezigheid van al die spullen me elke keer. Soms stel ik het schilderen uit maar uiteindelijk is er een innerlijke drang die zegt aan het werk te gaan. Een drang waar ik uiteindelijk niet omheen kan. Ik moet alleen en in stilte werken, dan komen de beste resultaten op het doek”.

Op een klassieke en interpretatieve wijze zet Oesje Zegel een eigen mysterieuze wereld neer in haar werk. De thema’s van de olieverfschilderijen variëren van ‘de grootsheid van de natuur’ tot ’romantische bloemstillevens’ en ‘imposante kerkinterieurs’. In de met olieverf en grote penselen geschilderde kille rietlanden bepalen winterkou en vrieslucht de sfeer. Door het gebruik van donker en licht ontstaat in al haar schilderijen een dramatisch effect. In de interieurs bepalen lichtval en dieptewerking een veelal raadselachtige atmosfeer. “Op een klassieke manier probeer ik met deze onderwerpen een eigen, mysterieuze wereld te schilderen. Een schilderij ontstaat vaak in de loop van de tijd met vele lagen over elkaar. Oer-Hollandse landschappen zien er bij mij dreigend en desolaat uit en roepen misschien een verlangen op naar een toekomstig hemelrijk.”